Genderidentiteit

Geplaatst op do 16 mei '24

Mijn genderidentiteit hoort bij wie ik wezenlijk ben

In PRH situeren we de genderidentiteit in het wezen van de persoon. Het wezen is de positieve kern van onze persoonlijkheid. Het is het potentieel van al onze talenten, capaciteiten, waarden, eigenschappen… en ons gender maakt daar volop deel van uit. Onze genderidentiteit is eigenlijk ons ‘psychologisch geslacht’, waar we een geheel van eigenschappen over het vrouw- of man-zijn aan koppelen. Het wezen is het diepste en unieke van onze persoonlijkheid.

We hebben onze genderidentiteit niet in onze macht, het is ons gegeven. Je kiest er niet voor, je ervaart het, diep vanbinnen. Vaak voelen we er al heel jong iets van aan. Het is echter een hele zoektocht om je er helemaal van bewust te worden en je er echt mee te leren verbinden.

Je biologisch geslacht: niet altijd duidelijk afgelijnd

Ons lichaam is een belangrijk aspect van onze persoonlijkheid. Het biologisch geslacht (=sekse) is daar een onderdeel van. Zoals iemand kleine handen heeft of grote; bruin, blond of zwart haar; blauwe, groene of bruine ogen; zo heeft die persoon biologisch een mannelijk of vrouwelijk geslacht. En net zoals iemand ogen kan hebben die zowel bruin als groen zijn, zo kan iemand ook tegelijk mannelijke en vrouwelijke geslachtskenmerken hebben. De sekse is dus niet altijd zo scherp afgelijnd.

Zoals met vele lichamelijke kenmerken is het ook met de biologische geslachtelijkheid: voor de ene van groot belang, voor de ander minder. En sommigen kunnen er niet mee leven.

Je man-vrouwbeeld in conflict met je genderidentiteit

We hebben ook allemaal beelden over wat man- of vrouw zijn is. We hebben die overgenomen van onze omgeving of zelf opgebouwd vanuit onze ervaringen. Maar hoe je jezelf zou moeten benoemen en ervaren (volgens je eigen denkbeelden), komt niet altijd overeen met hoe je je diep vanbinnen voelt.

Je geraakt er van in de war. Soms wil je die beelden in je hoofd of je omgeving niet verstoren. Je tracht te zijn zoals je zelf of anderen willen dat je bent, tegen beter weten in. Het wordt allemaal heel complex in je hoofd.

Innerlijk gevecht of trouw blijven aan jezelf?

Die hele wirwar van gedachten kan ongemak geven, spanning of zelfs ondraaglijk worden. Je gevoel geraakt overhoop, je voelt je onbegrepen, zowel door anderen als door jezelf. Soms voel je je niet aanvaard door je omgeving, of zelfs afgewezen en veroordeeld. Soms bestrijd je wat je diep vanbinnen voelt, je wil het verdringen of ontkennen. Of je wordt kwaad en verbreekt relaties. Je kan je dan verscheurd voelen, losgetrokken van jezelf en van anderen. Als je erin slaagt om te ontdekken wat je genderidentiteit wezenlijk is en mensen ontmoet die je daarin bevestigen, dan komt er iets nieuws op gang: je zal dan trouw willen blijven aan wie je voelt werkelijk te zijn. Je gaat keuzes maken en je gedragen op manieren die meer en meer coherent zijn met je genderidentiteit. Dan komt er iets van eenvoud en gemak. Van vrede en aanvaarding van jezelf.

Staande blijven in je omgeving

De klaarheid die je in jezelf krijgt, maakt je sterker. Je vindt steun in je wezen, je vertrouwt op de genderidentiteit die je aanvoelt als werkelijk bij je horend en je voelt de kracht die de verbinding met je wezen je geeft.

Dan wordt het makkelijker om moeilijke reacties en oordelen van anderen bij hen te laten. Je moet je niet meer in de beelden wringen waarin je volgens anderen moet passen. Je bent eenvoudig jezelf en blij met hoe je wezenlijk bent.

Het blijft jammer, en misschien zelfs verdrietig, dat anderen je zo niet kunnen aanvaarden.

Maar in waarheid zijn en blijven met jezelf doet je staande blijven en zoeken naar goeddoende contacten waarin er wederzijds respect is.