Een zoektocht naar balans tussen de ontembare geest en de fysieke beperkingen van het lichaam. De blog van Edo is een getuigenis van zelfinzicht en de delicate dans tussen wilskracht en menselijke kwetsbaarheid.
Mijn gedrevenheid is de levenskracht in mij.
Ze stuwt me voort naar de verwezenlijking van al wat mogelijk is voor mij.
Ze kan onwaarschijnlijke uitdagingen aan.
Maar soms kan mijn lichaam niet mee.
En is ze daar blind voor.
Dan duizelt het voor mijn ogen.
Wanneer mijn gedrevenheid dan alleen doorzet, dan verhevigt mijn lichaam het signaal.
Dan kluistert mijn lichaam mij aan mijn bed.
Totdat ik echt luister en stil val.
Eerder had ik maar gedeeltelijk geluisterd.
Diep in mij wist ik dat er iets niet klopte, en voelde ik een onbehagen. Maar ik negeerde mijn gevoel, bleef aan de oppervlakte, en ploegde onverdroten voort.
Na enkele dagen verplichte rust weet ik nu iets meer.
Mijn gedrevenheid is de levenskracht in mij.
Maar ze is begrensd door de kracht van mijn lichaam.
Mijn gedrevenheid is verbonden met een onuitputtelijke bron van leven.
Maar mijn lichaam kan daarom niet altijd volgen.
Mijn gedrevenheid is een diepe kwaliteit in mij.
Maar ze is onlosmakelijk verbonden met alle delen van mezelf als mens.
Mijn gedrevenheid heeft zich gestoten aan de beperkingen van mijn lichaam.
Maar die confrontatie brengt me inzicht.
Ik besef nu dieper dat ik wil leven vanuit meer eenheid in mij.
Een eenheid waar alle delen in mij vrij mogen aan bod komen.
Een eenheid met plaats voor elk van hen, in een stille ontmoetingsruimte.
Waar mijn gedrevenheid, mijn ik, mijn gevoel en mijn lichaam samen mogen overleggen en mogen komen tot een dieper weten.
Waar ze elkaar mogen beluisteren en samen mogen ontvangen wat juist is voor mij vandaag.
Waar ik een volgende stap mag kiezen op mijn levenspad, meer in eenheid, en minder in verdeeldheid.
Edo, vrijwilliger bij PRH