“Vijf jaar geleden zou ik geen huis hebben gekocht”, zegt Sara beslist. “Dat was veel te definitief, ik moest altijd wegkunnen. Sinds ik met mijn persoonlijke groei bezig ben, ook met de aanpak van PRH, voel ik me rustiger en zelfzekerder. Ik voel me minder opgezadeld met wat anderen van me denken.”
Tekst: Els Depauw
Foto's: Sigrid Spinnox
We zitten in het huisje in Vilvoorde dat ze bijna volledig heeft gestript, maar waar ze toch een gezellige woonkamer heeft gecreëerd. Wat meteen opvalt, is de tuin waarvan je het einde bijna niet ziet. “Daar heb ik dit huisje speciaal voor gekocht”, vertelt Sara. “Mijn tuin geeft mij energie, ik moet buiten zijn, groen hebben, natuur.”
Naast haar werk als verpleegkundige en de verbouwing van haar huis, werkt Sara in de tuin, naait ze haar eigen kleren en gaat ze elke vrijdag volksdansen. “Ik heb altijd nood aan nieuwe uitdagingen”, zegt ze. “Dat was al voor ik PRH-cursussen volgde. Maar ik voel me nu veel minder zenuwachtig, maak me minder ambetant in dingen. De puzzel is in elkaar gevallen: ik heb een eigen plek gevonden en zoek minder bevestiging. Ik laat me minder meeslepen door wat niet goed gaat.”
Sara kwam rond haar 22ste in contact met PRH - Persoonlijkheid en Relaties. “Ik ben altijd al wat zoekend geweest: ‘Wie ben ik? Wat is mijn plaats in de wereld?’. Een vriendin raadde me PRH aan en de methode beviel me. Het schrijven werkt echt voor mij. Ik moet dan even stilstaan bij de dingen, de zwaarte gaat wat weg als ik de belevingen opschrijf. Ik was altijd al een dagboekmens, dus schrijven is sowieso mijn manier om me te uiten.”
Daarnaast liggen de meerdaagse PRH-cursussen haar heel goed. “Je bent 5 dagen echt weg van alles en werkt de hele tijd rond een thema. Dat geeft veel meer diepgang. Je krijgt meer gedaan dan wanneer je alles in individuele coaching zou moeten uitwerken.”
Sara werkt als verpleegkundige in de mobiele ploeg van het ziekenhuis in Vilvoorde. Ze vervangt mensen die ziek vallen. Pas ’s avonds weet ze op welke dienst ze de volgende dag terechtkomt: heelkunde, geneeskunde, intensieve zorgen ... “We ondersteunen de vaste verpleegkundigen. Op intensieve helpen we enkel, daar lopen we sowieso met iemand mee. Op andere diensten als heelkunde of een geneeskundige dienst kunnen we wat meer verantwoordelijkheid nemen.”
Door met mijn persoonlijke groei bezig te zijn, weet ik vooral wat ik niet wil in een job: te gestructureerd, te controlerend, zonder eigen inbreng.
De job past helemaal bij Sara, die al verschillende jobs in de verpleging deed voor ze haar ding vond. “Door met mijn persoonlijke groei bezig te zijn, weet ik vooral wat ik niet wil in een job: te gestructureerd, te controlerend, zonder eigen inbreng. Toen ik pas begon te werken, werd me eens gevraagd waarom ik bij de patiënten ging zitten en niet met de collega’s koffie kwam drinken. Maar ik dacht: ik ben hier voor de patiënt en ik lust geen koffie. Ik wilde er gewoon zijn voor die mensen, maar dat werd me niet in dank afgenomen.”
Ook voorspelbaarheid is niets voor Sara. “In een rusthuis waar ik werkte, wist ik al op voorhand hoe de conversatie ging verlopen. De bewoners vielen uit de lucht als ik eens een andere vraag stelde. Als je vroeg wat ze nog eens wilden doen, al was het maar gewoon naar de markt gaan, hadden ze zoiets van: ‘Ik zit hier toch gewoon te wachten tot ik doodga?’ Ik vond het zó erg dat die mensen geen dromen meer hadden, terwijl je eigenlijk nog zoveel kan doen met hen.”
In de job die ze nu doet, is er geen sprake van voorspelbaarheid. “Ik word sowieso uitgedaagd door de variatie. En ik leer ook heel veel bij natuurlijk.”
Sara is tevreden in haar huidige job, maar haar studiekeuze ging niet zonder slag of stoot. “Het had zeker geholpen als ik daar bewuster mee had kunnen omgaan, zoals je met de PRH-methode de dingen onderzoekt. Want ik was nog een puber op mijn 18, ik wist het echt niet. Hoe kan je 18-jarigen nu laten beslissen wat ze met de rest van hun leven gaan doen? Ik koos voor verpleegkunde en dat viel heel goed mee. Maar nu zou ik misschien wel agro- en biotechnologie studeren, om boerin te worden.”
Op het vlak van vriendschappen merkt Sara zeker de impact van haar groei op relationeel vlak. “Ik ben iemand die zoekt naar diepzinnige relaties of gesprekken, maar als dat er niet van komt, is het ook OK. Ik laat het sneller los, zeg gemakkelijker: ‘Voor mij hoeft het niet langer, het is goed zoals het geweest is.’ Vroeger bleef ik veel harder proberen. Ook op het werk vind ik het OK om gewoon over het weer te babbelen.”
De band met haar hechte vrienden wordt dan weer sterker. “Ik ben opener naar hen. Ik zeg het sneller als het eens niet goed gaat, ben minder gecensureerd. Met een vriendin die ook PRH volgt, zijn de gesprekken heel anders dan voordien. Ze gaan veel dieper, meer over wat je bezighoudt dan wat je doet. Of het gevoel dat je erbij hebt.”
Sara was altijd al een luisteraar, maar ze luistert nu anders, merkt ze. “In plaats van goede raad te geven, laat ik het gevoel er gewoon zijn. Ik doe er geen afbreuk aan, wil het niet rechttrekken.”
Door de rust die ze gevonden heeft, komt er energie vrij om dingen aan te pakken. “Toen ik nog in Brussel woonde, heb ik lang naar een hobby gezocht. Ik wilde volksdansen, maar gebruikte mijn onregelmatige uren als een soort excuus om me niet in te schrijven. Terwijl ik wel vroege shiften kon vragen. Toen ik in september naar hier verhuisde, heb ik me meteen ingeschreven. Iedereen begint dan opnieuw, het was hét moment. Nu is het alsof ik daar al 3 jaar volksdans. Ik vind het fantastisch.”
“Als ik ergens naartoe moet, maak ik me ook minder druk in wat er gaat komen. Stel: ik krijg morgen te horen dat ik op de materniteit moet staan, een dienst waar ik nog nooit ben geweest. Vroeger zou ik daar heel zenuwachtig voor geweest zijn. Nu zeg ik gewoon dat dit mijn eerste keer is en dat ik alles wil doen, als ze maar zeggen wat ik moet doen. Ik weet beter wat ik kan en wat niet, en kan dat ook goed aangeven. Ik vind het minder erg om hulp te vragen.”
Ook in haar tuin pakt Sara de dingen in handen. Ze heeft net 30 boompjes besteld om een mini-bosje te creëren. Ze volgt ook een cursus ‘Jaarrond oogsten’, waar ze vanalles leert over wintergroenten, meerjarige groenten en tuinieren in het algemeen. Haar huisje afbreken deed ze helemaal zelf. “Als het niet te verfijnd werk is, vind ik het leuk”, lacht ze.
Sta net als Sara stevig in je schoenen met de cursus 'Wie ben ik?'
© Sigrid Spinnox
© Sigrid Spinnox
© Sigrid Spinnox
