Deelnemers en medewerkers delen hun #kleingelukske tijdens de lockdown.
"Voor mij is de natuur, op wandelafstand, die altijd zichzelf blijft, onder welke omstandigheden dan ook, een houvast, een bron van verwondering, een heerlijk kleuren- en geurenpalet, een spannend verhaal, ook met soms een bijzondere verrassing. En dit allemaal gratis en voor niets ... Het betekent ook: al die glimlachende fietsers ontmoeten, genietend van de wind en de frisse gezonde buitenlucht en kindjes tegenkomen die geen mondmasker hoeven te dragen."
Cathérine
"Op een zondagse namiddag bak ik in coronatijd af en toe eens wafeltjes. Het is dan gezellig in huis. Ik heb tijdens het bakken een gezellige babbel met André. Het ruikt ook heerlijk naar vers gebakken wafels. Zo is een namiddag weer gevuld met lekkers en gezelligheid én ik zet een doos wafels af bij de kinderen aan de deur."
Annick
"Ik probeer zoveel mogelijk dingen te doen waar ik deugd aan beleef. Dit is véél in de natuur zijn, wandelen en fietsen, ook in de tuin bezig zijn. Maar ook creatief zijn. Nu kan het moeilijk met klei, maar daarom naai en brei ik nu. Ik bel ook regelmatig iemand op. Vooral mensen die alleen wonen. Ik spreek met hen af voor een wandeling. Doordat mijn agenda zo leeg is, leef ik dichter bij mezelf. Het enige wat echt moeilijk is, is het gemis aan contact met mijn kleinkinderen. Voor de rest heb ik echt niet te klagen. Ik ben niet overdreven angstig om besmet te geraken, ik ben voorzichtig en gebruik mijn gezond verstand, ik probeer genoeg te slapen en gezond te eten, zodat mijn immuunsysteem goed zijn werk kan doen."
Katrien
"Elke dag beluister ik met aandacht mooie muziek die me een 'levendig' gevoel geeft. Dan doe ik een dansje in de keuken. In de natuur doe ik dat dansje ook wel eens, maar dan op mijn eigen innerlijke muziek of in stilte. Binnen of buiten, muziek en dans stimuleren een positieve geest en vitaliseren mijn lijf. Zo blijf ik in beweging. Zo kan ik verder."
Grietje
"Ik sta elke morgen om 7 uur op. Ik doe vertaalwerk voor enkele sociale organisaties en help mee in een woonzorgcentrum. Ik bel elke dag minstens één vriend of vriendin. Ik probeer ook een beetje vriend te zijn van mezelf door aan mijn MPV-balans te werken :)."
Gert
"Ik merk dat sociaal contact heel belangrijk is voor mij en dus kies ik om een wandeling te maken met een zus, een vriendin of met de kinderen op het terras een gezellige of ernstige babbel te doen. De mooie kleuren en het licht in deze tijd van het jaar brengen me dichter bij mezelf. Ik geniet van de natuur. Merk het leven in de natuur meer op. Een goed boek lezen. Ik bak terug ons dagelijks brood. Een beetje breien. Via whatsapp contact houden met broers en zussen en kinderen. Cursus online volgen. Ik schrijf mijn gewaarwording uit en kom zo dichter bij het leven in mezelf."
Lutgarde
"Ik hou me vooral bezig met zelfzorg en zaken die ik graag doe : creatief zijn met eten, lezen, spiritualiteit en mediteren, in de natuur ‘zijn’, studeren... Eerlijk gezegd heb ik tot nog toe weinig problemen met op mezelf aangewezen te zijn als alleenstaande. Wat niet wil zeggen dat ik het sociale contact, de knuffels en aanrakingen mis, maar ik probeer er het beste van te maken in de wetenschap dat ook dit weer voorbijgaat. It’s all about mindset!"
Inge
"Wat mij doet ontstressen is dagelijks naar buiten trekken en wandelen. Op twee minuten van mijn deur in de polder uitwaaien. Laarzen en sokken uit en met blote voeten in de klei, wel uitkijken voor de hondenpoep. En met mijn mobieltje foto's maken en alle lichtinstellingen leren kennen. We zagen dat het zaterdag droog en zonnig weer werd en boekten twee nachten in een B&B nabij het Pieterspad. Na het ontbijt een hele dag gewandeld. Setje mee om soep en koffie te maken, midden in het bos. Heerlijk rijpe, 'stinkende' camembert met druiven als lunch. s' Avonds in de B&B zelf geplukt eekhoorntjesbrood stoven met een uitje. Gewoon 'wild doen' dus. Een mens heeft niet veel nodig."
Myriam
"Als woonbegeleider van maatschappelijk kwetsbare mensen, kan ik mijn cliënten blijven begeleiden in Corona. Hetzij wel meer buiten dan op huisbezoek. Hierdoor kom ik met een pak energie én relativeringsvermogen terug thuis in mijn gezin, bestaande uit mijn partner, 3 opgroeiende jongvolwassenen en onze hond. Er wordt veel meer met elkaar gepraat en gedeeld. We kunnen knuffelen met elkaar, hebben een dak boven ons hoofd en vers eten op tafel. En wekelijks ga ik eten bij mijn vriendin (en petekind) van wie ik het knuffelcontact ben. Na het eten doen we spelletjes, spelen we darts, ... en genieten we van de nodige margarita's ;)"
Sabine
"Huisgemaakte Chai latte. Eén van mijn favoriete drankjes. Pure verwennerij voor mezelf. Tijdens het maken verspreidt het in huis heerlijke geuren. Het roept warmte en gezelligheid bij me op."
Veerle
"Om niet vast te geraken in verzet en onmacht over al wat plots niet meer kon, ben ik elke dag online Qigong en Tai Chi beginnen volgen. Daarnaast tekende, plakte en schilderde ik elke dag iets in mijn creatief dagboek. Inmiddels zijn enkele contacten met trouwe vrienden teruggekomen en heb ik eigenlijk al tijd tekort om alles te kunnen doen (tweemaal daags dertig minuten mediteren zorgt voor een rustige start en zachte landing van de dag)."
Anoniem
"Wat me helpt, is me verbinden met kleur en vorm. Een ochtendwandeling met mijn aandacht bij de bodem die ik voel onder mijn voeten. Me zo gronden met mijn openheid en warme, vrouwelijke liefde. Ik voel me me nog meer openen voor het onooglijke... Een universele liefde die verder reikt dan mezelf. Coronatijd is voor mij nog meer thuiskomen en aanwezig komen bij mijn vertrouwde, veilige warmte en me bewuster worden van het leven dat NU is."
Christel
"Mijn zoontje van 21 maanden zien stralen en genieten, doet telkens weer vreugde in mij sprankelen. Zijn zorgeloosheid, zijn verwondering voor kleine dingen, zijn blijdschap, zijn plezier bij het buiten spelen … helpen mij om ook in moeilijke tijden het positieve te blijven zien en ervaren. Hij herinnert me eraan dat er meer is dan enkel deze coronacrisis. Lachen en genieten mag nog steeds en kan zo veel deugd doen!"
Karen
"Vanwege een knieblessure is voldoende beweging voor mij essentieel, maar door geannuleerde sportactiviteiten in combinatie met meer computerwerk en volle werkdagen, een uitdaging. Om mezelf te stimuleren verzon ik een uitdaging voor mezelf: de 'stappentellersponsormarathon' t.b.v. IAAR: Op de dagen dat ik mijn vooraf gestelde limiet niet haal, doneer ik naar rato van het gemiste aantal stappen aan IAAR. Zo kan ik elke dag met een goed humeur afsluiten: ofwel heb ik mezelf voldoende beweging gegeven, ofwel heb ik de PRH-vormingswerkers in ontwikkelingslanden gesteund die momenteel door corona in acute financiële nood zitten. Doe je mee?"
Helma
"Eindelijk tijd om ongehinderd te voelen wat doorvoeld moet worden om zo te kunnen groeien als mens. Zacht voor het Hart."
E.va
"It takes a village to raise a child."
"Ellis werd in volle coronacrisis geboren, en zeven maanden later is er jammer genoeg nog niet zoveel veranderd. Zij vindt dat allemaal dik in orde, zo dicht bij mama, papa en haar broer. Maar mama? Die mist haar village, haar familie, haar vriendinnen. Gelukkig gaat mijn village vlot mee online; instagram, whatsapp,... Wat ben ik blij met deze technologie! En al zit ik soms uren te staren naar mijn scherm, weet dat daar dus een heel dorp in huist hé. Een warm, gezellig online dorp dat mijn dochter amper in levenden lijve heeft gezien, maar wel weet dat ze de mooiste blauwe ogen heeft en kuiltjes in haar wangen als ze lacht. Dat ze al mooi recht kan zitten en met de nodige decibels kan brabbelen. En zo, via dat kleine scherm, krijg ik het gevoel dit niet alleen te doen."
Hanne
"Ik maak heel graag confituur. Zelfs als ik moe ben en tot niets meer in staat, kan ik toch nog mijn koperen confituurketel van de haak halen en in gang schieten. Een buur zat na deze warme zomer met een overweldigende oogst aan zoete blauwe druiven, van onze oogsttuin bracht ik armenvol rabarber mee. Moeder natuur is gul en ik experimenteer er op los. Tijdens mijn dagelijkse wandelingen kijk ik mijn ogen uit. Welke bessen zijn dat? Is dat eetbaar? Wat zou dat kleine kruidje zijn? Brandnetel, rozenbottels, sleedoorn, Oost-Indische kers, ... je kan het zo gek niet bedenken of er valt iets mee te bereiden. Ook koken geeft mij een instant geluksgevoel. De magie van een mayonaise die pakt, de beloning van een heerlijke zelfgemaakte bresiliennetaart, ... En als ik dan een (alleenstaande) buur of vriend kan verrassen met zo'n traktatie, ben ik helemaal gelukkig!"
Sophie