2022 loopt op zijn einde.
Als ik even terugblik, zie ik een jaar met heel wat turbulentie. Er is de inflatie, de oorlog, de energiecrisis, de klimaatcrisis, mensen overal ter wereld die hun land ontvluchten, corona dat toch nog sluimerend aanwezig is, armoede, enz.
Er is ook heel wat te doen rond de crèches, scholen, ouderenzorg. Ik voel ook een gejaagdheid, een onrust, een uitproberen hier en daar. Mensen voelen zich niet gerespecteerd, voelen zich overvraagd. Alles moet meer en beter. Een mens raakt er zijn pedalen van kwijt. Kiezen is moeilijk in deze wereld waar zoveel verwacht wordt en waar er zoveel aanbod is.
Maar het was ook een mooi jaar. Een jaar waarin mensen hun deuren openzetten voor anderen. Waar leerkrachten niet opgeven het beste van zichzelf te geven omdat ze geloven in de kinderen. Waar het belang van een nabije en liefdevolle opvoeding zonder oordelen onder de aandacht wordt gebracht.
Een jaar waar mensen anderen aan het lachen maken en via woorden, via cultuur enz.. of anderen samenbrengen zodat het Leven geleefd kan worden.
Een jaar waarin de natuur ons met zonnestralen lang heeft verwend.
Het was ook een jaar waarin organisaties hoopvol blijven kijken en zo de mensen hun blik hoopvol helpen richten. Dat doet PRH ook. Hoopvol kijken naar zoveel goede dingen die wij in ons dragen en kunnen beleven en doorgeven aan elkaar.
Zolang we ons samen blijven engageren om deze positieve blik onder de aandacht te brengen, zal die zich ook kunnen verspreiden. Laten we 2023 hoopvol instappen met al onze mogelijkheden, met al onze Liefde.
Laten we 2023 hoopvol en liefdevol aansteken.
Lutgarde, PRH-vrijwilliger
