In een school voor buitengewoon onderwijs hebben we een bijzonder klasje: ‘de stille klas’. Het is een plek waar alle leerlingen terecht kunnen even om te ont-prikkelen. Dit initiatief is ontstaan om de basisrust bij de leerlingen te kunnen waarborgen door middel van rust en stilte. Bijna de hele dag is er een leerkracht aanwezig om de kinderen te begeleiden en ondersteuning te bieden. In deze blog deelt PRH-vrijwilliger Greet Bonneux haar ervaringen met de stille klas, en hoe het bijdraagt aan een positieve en veilige schoolomgeving.
Een hele visie hebben we ontwikkeld over de bedoeling van zo’n stille klas. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk dat op die plek de stilte en de rust gerespecteerd worden. Essentieel is ook dat de leerlingen er positieve ervaringen opdoen en zich veilig voelen.
We streven er verder ook naar dat de collega’s het belang inzien van een dergelijke stilteplek op school. Even stil mogen vallen op school, de kans krijgen om je terug te verbinden met jezelf binnen een schoolomgeving valt niet te onderschatten. In de stille klas kan je ook een gesprek aangaan over bijvoorbeeld een ruzie, waardoor de leerlingen beluisterd worden en ervaren dat ze met volwassenen op een gelijkwaardige manier in verbinding kunnen gaan met hun zorgen en noden.
Als juf-begeleider kom ik helemaal tot leven in de stille klas. Ik geniet er enorm van de kinderen de kans te bieden om helemaal zichzelf te zijn zodat ze zich weer kunnen verbinden met zichzelf. Temidden van de stilte en de rust in dat klasje help ik de kinderen te verwoorden wat er gebeurd is en welke gevoelens ze hierbij hebben. Ik luister naar wat er bij hen speelt en merk dat ze hierdoor rustiger worden.
Het maakt me oprecht gelukkig bij de kinderen te merken hoeveel deugd het hen doet dat ze er gewoon mogen zijn zonder iets te moeten. Hen zien proeven van de stilte en de rust maakt me dankbaar dat ik dit mag doen voor het kind en voor de school.
Ik voel me waardevol dat ik mijn steentje kan bijdragen aan de basisrust van de school. Het is niet te onderschatten wat het betekent voor het schoolklimaat.
Ook heel zwakke kinderen mogen komen rondfladderen in de stille klas om er te genieten van de rust en van zichzelf. Ik probeer hen in te schatten op hun manier, hen welkom te heten en te zoeken naar net datgene wat ze nu nodig hebben: dichtbij de juf zijn, even in het donker zitten, lichtje aan doen, een dekentje, prulletje, knuffel, kieteltje…
Het is wel fijn als dit lukt en als ik nadien verneem dat het kleutertje na een bezoekje aan de stille klas weer rustiger, aangenamer en contenter is in de groep, dan jubelt mijn hart. Dan weet ik dat het goed is en dat collega’s ook geloven in de kracht van de stille klas… Daar word ik zo blij van!
Greet Bonneux, PRH-vrijwilliger