De zon schijnt! Het maakt het Leven in mij weer open. Ik heb precies een lange winterslaap achter de rug. Ik ga op het terras en geniet van de zonnestralen in een frisse lucht. In de serre komen de spinazie en worteltjes boven de grond uit. Bloemkolen groeien en de sla laat zich ook van zijn beste kant zien. Ik ben hoopvol en kijk er al naar uit wanneer ik wat kan oogsten.
Ineens is er een gekwetter. Maar een vrolijk gekwetter. Een vogel zingt en wanneer hij stil blijft krijgt hij antwoord uit de verte. Het is een samenspel.
Met mijn fantasie kan ik zo wel een heel gesprek verzinnen.
Zou het gaan als: Goeiemorgen. Goed geslapen? Ja en jij?
Ik zit hier op een goeie tak, kom jij naar hier?
Ik weet het niet, het lijkt me zo ver weg….
Maar misschien zingen ze mekaar alleen maar de liefde toe : ik zie je graag! Ik jou ook! Ik hou van het Leven. Ik ook! En daarom zingen ze zo. Zalig. Dit eenvoudig leven maakt mij gewoon blij.
Ik ga weer naar binnen. Het samenspel blijft in mij hangen. Ik wil dit delen. Dus bij deze.
Het eenvoudige leven dat elke dag anders is maar vandaag is het een zonnige dag, die mij tot Leven wekt en doet genieten van de bloemenpracht, van dat wat de aarde ons geeft, van vrolijk gekwetter van vogels, van een diep verbonden zijn met mezelf en een diepe verbondenheid met God.
Pasen is nabij!
Lutgarde, PRH-vrijwilliger
