Ik neem de fiets en rij een beetje rond. Dit is zo een zalig nazomerdagje in oktober. Aan de overkant van de straat komt een kleurrijk gekleed kindje met zijn opa aangereden.
Ik neem de fiets en rij een beetje rond. Dit is zo een zalig nazomerdagje in oktober. Aan de overkant van de straat komt een kleurrijk gekleed kindje met zijn opa aangereden.
Wanneer hij dichterbij komt zie ik wat de kleine man aan heeft. Een pietenpak!!!
Hij komt vrolijk aangereden. Zonder enige gène. Vrij en vrolijk.
Het tafereel brengt direct een glimlach op mijn gezicht.
Ik voel in mij een vrolijkheid opkomen. Dat kind brengt een lichtheid met zich mee.
Ik weet niet of het durf is of lef. Ik geloof eerder dat het met vrijheid te maken heeft.
Nu in de zon, in dat pak rondfietsen terwijl het nog helemaal geen Sinterklaastijd is.
Sinterklaas is nog ver weg maar hij kijkt er al naar uit.
Zijn opa fietst achter zijn kleinzoon.
Zou hij ook fier zijn op zijn kleinkind die zo vrij en vrolijk in het leven staat?
Ik hoop het.
Ik rijd verder en voel hoe ik de lichtheid met mij verder meedraag.
De lichtheid en de vrolijkheid doet mij verder fietsen dan gepland.
Deze kleine hulppiet heeft mij geholpen om de dag verder in alle vrijheid en lichtheid te beleven.
Intussen is de Sint weer in het land. Kinderen kijken verwachtingsvol uit.
En ik vraag me af hoe het nu is met de kleine jongen in het pietenpak.
Hij zal zeker klaar zijn om de Sint te ontmoeten. Vrij en vrolijk.
Lutgarde, PRH-vrijwilliger